Το τανγκό δεν έχει τίποτα κοινό με αυτό που φανταζόμαστε σαν ένα λατινοαμερικάνικο χορό.

Είναι ένας λεπτός διάλογος ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, που απαιτεί και από τους δύο αυτοσυγκέντρωση αλλά και διείσδυση στο είναι του άλλου.

Το τανγκό δεν είναι κάποιο άθλημα, αλλά ένα εκλεπτυσμένο παιχνίδι με κανόνες που απαιτεί συνεργασία· σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αγώνας έχει το μερίδιό του στη σκηνοθεσία. Σε κάθε περίπτωση, το τανγκό μπορεί να μας φέρει κοντά σε αυτή την ουτοπία, σαν ένα εργαλείο που ανοίγει το δρόμο για την ολοκλήρωσή του εσωτερικού μας κόσμου. Μας αρέσει να γινόμαστε και πάλι άνδρας η γυναίκα. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μας και ένας από τους λόγους της ολοένα μεγαλύτερης εξάπλωσης του τανγκό. Εκτός αυτού, με την τεχνική τον χορού αυτού, ο έρωτας εκφράζεται στο ζενίθ του και εξιδανικεύεται. Είναι η τεχνική που συμβολίζει αυτή την κίνηση. Οι άνθρωποι αισθάνονται λιγότερο ή περισσότερο συνειδητά τη δυναμική του……..
Διαβάστε όλο το αφιέρωμα πατώντας το “Read More” ή ακολουθώντας τον σύνδεσμο