Tango-Neuvo

Το Tango-Neuvo έχει δυο ξεχωριστά αλλά αλληλοσυνδεόμενα στοιχεία:

Tη tango-nuevo μουσική

Το tango-nuevo χορό

Music Tango-Neuvo

Η καταγωγή της Tango-Neuvo μουσικής μπορεί να συνδεθεί απευθείας με τον διάσημο συνθέτη και εκτελεστή του μπαντονεόν Astor Piazzolla.

Ο Astor Piazzolla έπαιξε μπαντονεόν στην orquesta tipica του Anibal Troilo μέχρι το 1944. Μετά σχημάτισε τη δική του orquesta tipica (1944-1949) με την οποία κατάφερε να διαχωριστεί από το τανγκό της εποχής τόσο στον ρυθμό όσο και στην αρμονία.

Ο Piazzolla μελέτησε μουσική στο Παρίσι (μελέτησε με την Nadia Boulanger) και το 1955 επέστρεψε στο Μπουένος Αύρες όπου και σχημάτισε το διάσημο Octeto Buenos Aires. Με αυτό άρχισε να συνθέτει και να εκτελεί μουσική συνδυάζοντας τα χαρακτηριστικά του παραδοσιακού τανγκό, της κλασσικής μουσικής και της τζαζ (Jazz), καταφέρνοντας να εισάγει νεωτερισμούς που επηρέασαν για πάντα τη συμπεριφορά του ως εκτελεστή και συνθέτη. Ο Piazzolla και η μουσική του δυστυχώς για πολλά χρόνια είχαν αποκηρυχτεί από τους Αργεντίνους milongueri καθώς θεωρούσαν ότι βεβηλώνει το παραδοσιακό τανγκό.

To Octeto Buenos Aires συνέδεσε τον Piazzolla απευθείας-αλλά όχι αποκλειστικά-με το ορχηστρικό τανγκό (instrumental tango). Με σχήμα αποτελούμενο από 2 μπαντονεόν, 2 βιολιά, πιάνο, τσέλο, ηλεκτρική κιθάρα και μπάσο, το Octeto Buenos Aires αποτέλεσε διακήρυξη της απόρριψης της κλασσικής γραμμής του τανγκό της δεκαετίας του 40’. Με το σχήμα αυτό ο Piazolla εμβαθύνει περισσότερο στα κριτήρια τα οποία δείχνουν στην ανεξαρτησία του τανγκό από την τυπική ορχήστρα (orquesta tipica) με την ηλεκτρική κιθάρα να ενσωματώνει μια νέα χροιά που δεν υπήρχε στο είδος.

Το μπαντονεόν, το στυλ του ως εκτελεστής, η αντίληψη του για τις φράσεις, η αναπάντεχη διαχείριση του ρυθμού, η απότομη μουσική έκρηξη που διαδέχεται τον απαλό ρυθμό αποτελούν χαρακτηριστικά της ιδιαιτερότητας του μουσικού και της μουσικής του. Αλλά, η πραγματική επανάσταση που πέτυχε ο Piazolla-πέρα από την επιρροή και τις απομιμήσεις-είναι μια μοναχική επανάσταση.Το είδος (τανγκό) δεν μπορεί να την απορροφήσει και άρα δεν μπορεί να εξελιχθεί.

Η φράση ότι ο Piazolla “σκότωσε” το τανγκό, μπορεί να ακούγεται υπερβολική αλλά πιθανώς να εμπεριέχει και κάποια αλήθεια. Με τον Piazolla το τανγκό ουσιαστικά “μολύνθηκε” με πολλές επιρροές (Gary Burton, Rostropovich, Gidon Kremer, Mulligan, Kronos Quarter και βέβαια με όλους τους νέους μουσικούς του τανγκό).

Astor Piazzolla & Octeto Buenos Aires- "Tangology"

Ο ίδιος ο Piazzolla δηλώνει στο πίσω μέρος ενός album του:

"....Το 1954, και ενώ ήμουν στο Παρίσι, είχα την ευκαιρία να δω και να ακούσω πολλά τζαζ γκρούπ, μεταξύ των οποίων, και η Gerry Mulligan Octet. Ήταν πραγματικά υπέροχο να παρακολουθεί κανείς τον ενθουσιασμό που υπήρχε μεταξύ τους. Ως αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας, η ιδέα της συγκρότησης της Octeto Buenos Aires μεγάλωσε μέσα μου. Ήταν απαραίτητο να βγάλουμε το τανγκό από την μονοτονία που το περιβάλλει, είτε αρμονικά είτε μελωδικά, ρυθμικά και αισθητικά. Με δυο λόγια, για να πετύχουμε να κάνουμε το τανγκό συναρπαστικό χωρίς να κουράζει τον χορευτή και τον ακροατή, και να εξακολουθεί να είναι τανγκό, και περισσότερο από ποτέ, μουσική...."

Η τανγκό Nuevo μουσική εξελίχθηκε μέσα από τις δεκαετίες 1970, 80 και 90 με την επιρροή της Τζάζ, η οποία μετέτρεψε την τανγκό μουσική σε ένα ακόμα πειραματικό είδος, το οποίο (περίπου το 2000) έφερε την επανάσταση του νέο-τανγκό (Neo-Tango).

Astor Piazzolla & Octeto Buenos Aires- "Neotango"

Tango Neuvo dance
  

Εμφανίστηκε περίπου στην αρχή του 1990 και ήταν αποτέλεσμα της δομικής ανάλυσης του χορού από τον Gustavo Naveira και τον Fabian Salas.

Ο Gustavo Naveira κάποτε έγραψε:

Υπάρχει μεγάλη σύγχυση για τον τρόπο που χορεύεται το τανγκό: πείτε το τεχνική, στυλ κλπ. Ο όρος τανγκό Neuvo χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε ένα στυλ χορού, πράγμα το οποίο είναι λάθος. Στην πραγματικότητα το τανγκό Neuvo είναι οτιδήποτε συμβαίνει με το τανγκό από το 1980. Δεν είναι μια ερώτηση, είναι ένα στυλ. Οι λέξεις τανγκό Nuevo εκφράζουν το τι συμβαίνει με τον χορό γενικά. Το τανγκό Nuevo δεν είναι μόνο ένα απλό στυλ, είναι απλά το ότι ο χορός τανγκό μεγαλώνει, βελτιώνεται, αναπτύσσεται και εμπλουτίζεται και υπό αυτή την έννοια προχωράει προς μια νέα διάσταση στο ταγκό.

Οι Naveira και Salas αποδόμησαν στοιχεία του τανγκό και ανέλυσαν τον τρόπο με τον οποίο τα στοιχεία αυτά σχετίζονται μεταξύ τους, επιτρέποντας την δημιουργία μιας διδακτικής μεθόδου (didactic method) η οποία επιτρέπει στον χορευτή να δημιουργήσει το δικό του τανγκό στυλ μέσω της προσωπικής του αντίληψης.

Σε μια συνέντευξη, ο Gustavo Naveira ρωτήθηκε:

"....Είναι ιδιαίτερα γνωστό, ότι ένα από τα ταλέντα σας είναι η ικανότητα σας να αναλύεται τον χορό και να τον αποδομείται στα πιο μικρά του κομμάτια. Συμφωνείτε με αυτό; Αυτού του είδους η ανάλυση γίνεται στην πραγματικότητα;...."

Και απάντησε:

"....Ναι….είναι μια πολύ ακριβής περιγραφή του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το τανγκό όταν το χορεύουμε…Πάντα αυτός ήταν ο τρόπος, και οι δυο χρησιμοποιούσαμε αυτή την προσέγγιση, ακόμα και πριν γνωριστούμε. Όταν αρχίσαμε να χορεύουμε, συνειδητοποιήσαμε ότι θέλαμε ένα πιο πνευματικό ή ακαδημαϊκό σχήμα γι’αυτόν τον χορό. Δεν είχαμε ξαναδεί μια τέτοια προσέγγιση πριν….Ουσιαστικά ο στόχος μας είναι η κατανόηση των επιμέρους στοιχείων τα ποία συνθέτουν τον χορό, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα στοιχεία συνδυάζονται μεταξύ τους ώστε να σχηματίσουν τον χορό..Πιστεύουμε ότι οι κινήσεις, οι σχέσεις και οι θέσεις του σώματος που χρησιμοποιούμε στο τανγκό nuevo έτσι όπως τα διδάσκουμε είναι σημαντικά ώστε να κερδίσουμε αυτό που εμείς ονομάζουμε ενσυναίσθηση του σώματος, η οποία μπορεί να εφαρμοσθεί ακόμη και στην πιο κλασσικής μορφή του χορού. Το τανγκό nuevo δεν είναι κάτι το διαφορετικό από το τανγκό: οι βασικές κινήσεις και σχέσεις είναι οι ίδιες, αλλά τα χαρακτηριστικά στοιχεία διαφέρουν. Στο τανγκό υπάρχουν διαφορετικού τύπου εναγκαλισμοί σε μια μορφή η οποία επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία στην κίνηση, η οποία απαιτεί τη μετάφραση των νέων ηλεκτρονικών ήχων πιο αποτελεσματικά. Θα ήθελα να δώσω έμφαση στο ότι με τις ίδιες βασικές φιγούρες του τανγκό nuevo, μπορείτε να χορέψετε κάθε τανγκό....."

Παρόλα αυτά στη ίδια συνέντευξη δήλωσε:

"....Το αντικείμενο του τανγκό Nuevo είναι κάτι…..είναι ένα όνομα το οποίο μερικοί άνθρωποι άρχισαν να το χρησιμοποιούν για να αναγνωρίσουν κάτι το οποίο θεωρούν ως νέο στυλ.Προσωπικά δεν συμφωνώ με αυτή την προσέγγιση, καθώς δεν θεωρώ αυτό το οποίο κάνω ταγκό Nuevo, ούτε ποτέ θα το ονομάσω έτσι, χωρίς από την άλλη να έχω πρόθεση να εμποδίσω τους άλλους να χρησιμοποιούν αυτή την ονομασία. Αυτό που προσωπικά πιστεύω ότι έγινε, είναι η εξέλιξη του τανγκό το οποίο εμπλουτίστηκε με διάφορα στοιχεία, τα οποία πριν δεν ήταν γνωστά, Αυτό δεν σημαίνει ότι το τανγκό nuevo είναι κάτι καινούργιο, απλά αποτελεί μια εξέλιξη...."

Η “Διδακτική Μέθοδος” δεν διδάσκει στους μαθητές αλληλουχίες βημάτων μέχρι να τις αποστηθίσουν, αλλά περισσότερο ανεξάρτητες κινήσεις οι οποίες συνθέτονται με φυσικό, ρευστό τρόπο, πειραματισμό και δημιουργικότητα ώστε να εκτελεστεί ο χορός. Τα βασικά χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν:

Προσωπικό Πειραματισμό

Άνεση

Χρήση του ελεύθερου ποδιού, ειδικά για την εξερεύνηση του χώρου γύρω από τον ή την παρτενέρ

Συχνή αποσύνδεση από τον εναγκαλισμό

Ευκινησία

Προσεκτική διαχείριση του άξονα
        
        
        
        

Tango Nuevo Characteristics

Συνοψίζοντας τα χαρακτηριστικά του Τανγκό Nuevo είναι:

Μουσική: Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1950 από τον Astor Piazzolla, ο οποίος πρόσθεσε νέα όργανα, πολυπλοκότητα και μέτρο τα οποία δεν χρησιμοποι-ούνταν μέχρι τότε στο παραδοσιακό τανγκό.

Χορός: Από χορευτική ματιά, ο όρος τανγκό Nuevo δημιουργήθηκε στις αρχές του 1990, εξαιτίας των πειραματισμών των Gustavo Naveira και Fabian Salas , οι οποίοι ανέλυσαν δομικά τον χορό.

Καταγωγή: Ξεκίνησε από την Αργεντινή

Επιρροή: Η μουσική επηρεάστηκε από διάφορα είδη μουσικής, για παράδειγμα η Τζάζ-εδώ είναι που το τανγκό Nuevo επικαλύπτεται με το Neo Tango, αν και το Neo Tango πήγε τον πειραματισμό πολύ μακρύτερα.

Χορογραφία: Νέοι συνδυασμοί βημάτων, εναγκαλισμοί και συνδυασμοί, ειδικά αλλαγές στην κατεύθυνση, χρήση χαλαρού εναγκαλισμού και η εξερεύνηση του χώρου μεταξύ των ποδιών και του κορμιού του παρτενέρ.

Στάση: Όρθια στάση με τους χορευτές να διατηρούν τους άξονές τους.