"...Αν δεν αγαπάτε το τανγκό, δεν μπορείτε να το χορέψετε. Πρέπει να είναι στην καρδιά σας. Και αν είναι, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο..." (Juan Carlos Copes)

"...Το τανγκό, είναι σαν την αγάπη. Είναι ευτυχία. Είναι θλίψη. Είναι αισθησιακό. Είναι τραγικό. Είναι όλα αυτά που μπορεί να αισθανθεί ένα ζευγάρι..." (Juan Carlos Copes)

Εισαγωγή

Εάν χρειάζεται 2, ο Copes δεν θα είχε εφεύρει ποτέ τη χορογραφία για το ταγκό χωρίς τη Μαρία. Ναι, σίγουρα θα είχε χορέψει, ότι και αν γινόταν. Αλλά με την Μαρία χόρευε στις μεγάλες σκηνές του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια (πάνω από 4 δεκαετίες).

Όταν το τανγκό βρισκόταν κοντά στο θάνατο του, λόγω του στρατιωτικού καθεστώτος στην Αργεντινή, αυτοί το πήραν, το αναγέννησαν με την καινούργια μορφή τους και το έδωσαν στον κόσμο. Το κράτησαν ζωντανό.

Ήταν κανονικοί καλεσμένοι στο show του Ed Sullivan και στο Λας Βέγκας για χρόνια. Πώς σας φαίνεται αυτό ως μια αξιόλογη προσπάθεια για την εξάπλωση του τανγκό;

Βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι το τάγκο παρέμεινε ζωντανό και εμείς είμαστε εδώ να το χορεύουμε, επειδή η παράσταση «Tango Argentino» έκανε τεράστια επιτυχία στο Broadway στη δεκαετία του '80.

Ιστορία

Πάρα νέα για να χορέψει, η Nieves καθόταν και παρακολουθούσε καθώς ο Copes χόρευε την μεγαλύτερη αδερφή της, Niata, στην πίστα. Νύχτες ατελείωτες- για χρόνια - καθόταν, μέχρι που μια μέρα όχι μόνο αυτή και ο Copes τελικά χόρεψαν μαζί, αλλά ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και έγιναν ένα από τα πιο γνωστά ζευγάρια χορού στην Αργεντινή.

Ο χορός τους: το τανγκό - αυτός ο σαγηνευτικός χορός που ήταν η οργή του Παρισιού στη δεκαετία του 1920 και του '30 και ήταν πάντα συνώνυμο με την πιο γλυκόπικρη γεύση του πάθους.

Η μεγάλη τους παράσταση το «Tango Argentino», το οποίο έλαβε διθυραμβικά σχόλια και συνεχίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Broadway και στο Θέατρο Mark Hellinger.

Το «Tango Argentino» ήταν κάτι περισσότερο από έναν απλό χορό. Ο Copes χορογράφησε την επίδειξη, η οποία περιελάμβανε επτά ζευγάρια - όλοι τους, όπως και ο Copes και η Nieves, χόρευαν σε κλαμπ tango γύρω από το Μπουένος Άιρες εδώ και χρόνια.

Είναι ένα γήινο, προκλητικό βράδυ. Οι χορευτές φορούν φορεματάκια και σμόκιν, η στάση τους είναι πάντα άψογη, οι κινήσεις τους είναι έντονες και υποβλητικές. Μερικές φορές η μουσική είναι θορυβώδης και μερικές φορές τόσο πομπώδης όσο το καλωσόρισμα του Matador.

Στην Αργεντινή, το τάνγκο είναι κάτι παραπάνω από χορός. ''Είναι μια όμορφη αγωνία'', λέει ο Copes.

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης την άλλη μέρα της παράστασης , ο Copes και η Nieves εξήγησαν ότι γι 'αυτούς, όπως και για πολλούς άλλους Αργεντινούς της εργατικής τάξης, το tango ήταν η μόνη μορφή διασκέδασης που μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά.

Απόδραση στη φαντασία

Ο Copes, ο πατέρας του οποίου ήταν οδηγός λεωφορείου, πήγαινε στο σχολείο και εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος όταν ανακάλυψε για πρώτη φορά το τανγκό. Η Nieves, σε ηλικία 12 ετών, βοηθούσε να στηρίξει τη χηρεύουσα μητέρα της ως υπηρέτρια.

Αλλά τα βράδια του Σαββάτου, όταν έμπαιναν στην αίθουσα χορού της γειτονιάς τους, άκουγαν τα θλιβερά στελέχη του οργάνου που μοιάζει με ακορντεόν και είναι γνωστό ως bandoneon σε αυτό τον περίεργο ρυθμό (slow-QUICK-slow-slow), και τότε με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρονταν από την μονοτονία των ζωών τους σε έναν φανταστικό κόσμο κομψότητας, ρομαντισμού, μυστηρίου και πάθους.

'' Χορεύαμε και δεν έβλεπα τίποτα άλλο '', είπε ο Copes.

'' Ήταν σαν να είμαστε σε ένα όνειρο '', δήλωσε η Nieves.

Χορός με τη σκούπα της

Η Nieves είπε ότι, ως νέα, όταν επέστρεφε από τα χορευτικά τις απογεύματα έμενε μόνη για ώρες, οδηγώντας την σκούπα της σε τρελά τανγκό στο πάτωμα της κουζίνας.

Ο Copes και η Nieves συνέχισαν να χορεύουν. Από το δικό τους μικρό σωματείο, ταξίδεψαν σε άλλες χορευτικές αίθουσες σε όλη τη χώρα. Αγωνίστηκαν σε διαγωνισμούς και τελικά έγιναν πρωταθλητές. Ο Copes άφησε το πανεπιστήμιο. Η Nieves εγκατέλειψε τη δουλειά της ως υπηρέτρια.

Από το ταγκό άρχισαν να ζουν. Κατά κάποιον τρόπο, η αβεβαιότητα ήταν και η έλξη του., σε άλλες περιπτώσεις τα πλήθη που τους επευφημούσαν.

Στις 4 Νοεμβρίου 1955 (ο Copes λέει ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ την ημερομηνία), το ζευγάρι άρχισε να αποκτά ευρεία αναγνώριση. Αφού παρακολουθούσαν για χρόνια τις ταινίες τον Fred Astaire και την Ginger Rogers, ο Copes και η Nieves δανείστηκαν ότι χρηματικό ποσό για να νοικιάσουν ένα θέατρο, όπου φιλοξένησαν τη δική τους άποψη για το τανγκό. Όπως και το «Tango Argentino», η παράσταση περιελάμβανε ζευγάρια - όπως και οι ίδιοι - που είχαν αποκτήσει τη τέχνη τους χωρίς καμία επίσημη εκπαίδευση και για τους οποίους το τανγκό ήταν ένας παθιασμένος τρόπος ζωής.

Από τις χορευτικές πίστες στη σκηνή

Ένας διάσημος παραγωγός βρισκόταν στο κοινό εκείνο το βράδυ και λίγο μετά το ζευγάρι προσκλήθηκε να εμφανιστεί στο Εθνικό Θέατρο και στο πιο διάσημο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης του Μπουένος Άιρες, το Tabaris. Πήγαν σε περιοδεία στην Ευρώπη και το 1959 ήρθαν στη Νέα Υόρκη για πρώτη φορά και έπαιξαν στο Waldorf-Astoria.

''Το τανγκό'', είπε ο Copes. '' Είναι σαν την αγάπη. Είναι ευτυχία. Είναι θλίψη. Είναι αισθησιακό. Είναι τραγικό. Είναι όλα αυτά που μπορεί να αισθανθεί ένα ζευγάρι.''

Το 1964, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Λας Βέγκας, ο Copes και η Nieves παντρεύτηκαν. Εννέα χρόνια αργότερα πήραν διαζύγιο. Ο Copes παντρεύτηκε κάποια άλλο άλλη και απέκτησε δύο παιδιά. Αλλά, αυτός και η Μις Nieves παραμένουν οι καλύτεροι φίλοι, όπως και οι δυο είπαν. Είναι το είδος της γλυκόπικρης συστροφής που δεν έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το ταγκό.

Όσον αφορά την μεγαλύτερη αδερφή της Nieves, η Niata Rego σήμερα είναι εργαζόμενη σε μια βιομηχανία στην Αργεντινή. Σύμφωνα με τη Nieves, η Niata αγαπούσε επίσης να χορεύει και θα μπορούσε να γίνει μια σπουδαία χορεύτρια. Αλλά το πάθος της ήταν για έναν άνδρα, ο οποίος μισούσε τον χορό, και αντ 'αυτού παντρεύτηκε και έχει κάνει οικογένεια.

'' Αν δεν αγαπάτε το τανγκό, '' είπε ο Copes, '' δεν μπορείτε να το χορέψετε. Πρέπει να είναι στην καρδιά σας. Και αν είναι, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο. ''